Przygoda / L’avventura (1960)

Przygoda (1960) to film włoskiego reżysera Michelangelo Antonioniego, stanowiący pierwszą część jego trylogii neapolitańskiej. Opowiada historię grupy młodych ludzi, którzy podczas rejsu jachtem na bezludną wyspę tracą jedną z członkiń swojej grupy. Wątek ten jest pretekstem do stworzenia głębokiego studium psychologicznego postaci, ukazania ich wewnętrznych rozterek i kryzysu wartości.

Akcja filmu rozpoczyna się w Rzymie, gdzie grupa młodych ludzi, należących do wyższych sfer, planuje rejs jachtem po Wyspach Liparyjskich. W skład grupy wchodzą: Anna (Lea Massari), jej kochanek Sandro (Gabriele Ferzetti), jej przyjaciółka Claudia (Monica Vitti), oraz ich znajomi: Giulia (Dominique Blanchar), książę Goffredo (Giovanni Petrucci) i dziennikarka Gloria Perkins (Dorothy De Poliolo).

W trakcie rejsu grupa zatrzymuje się na jednej z wysp, aby odpocząć i zwiedzić okolicę. Anna i Sandro oddalają się od reszty grupy, aby przejść się po plaży. Gdy wracają, Anny nie ma. Wszyscy zaczynają ją szukać, ale bezskutecznie.

Rozpoczyna się pięć dni poszukiwań Anny. Grupa wraca do Rzymu, ale nadal nie ma żadnych wieści o zaginionej. Wszyscy są pogrążeni w rozpaczy i niepewności. Anna była dla nich wszystkim: kochanką, przyjaciółką, siostrą. Jej zniknięcie powoduje, że zaczynają się zastanawiać nad swoimi własnymi życiem i wartościami.

Sandro jest zrozpaczony. Nie może pogodzić się z myślą, że Anna może być martwa. Zaczynają mu się nasuwać wątpliwości, czy naprawdę ją kochał. Claudia jest również zszokowana i zagubiona. Anna była dla niej najbliższą przyjaciółką, a teraz nagle zniknęła. Zaczyna się zastanawiać, czy ich przyjaźń była prawdziwa.

Wszyscy członkowie grupy zaczynają się zmieniać. W ich życiu pojawia się niepewność i chaos. Zaczyna się odchodzenie od dotychczasowych wartości i porządku.

W końcu, po pięciu dniach poszukiwań, Anna zostaje znaleziona. Jest żywa i zdrowa, ale nie pamięta, co się z nią stało. Jest obojętna na to, co się wokół niej dzieje. Nie chce rozmawiać z Sandro, ani z Claudią.

Przyjazd Anny nie przynosi oczekiwanej radości. Wszyscy członkowie grupy są zdezorientowani i nie wiedzą, jak się zachować. Anna jest jakby obca. Nie pasuje już do ich świata.

Film kończy się sceną, w której Anna i Sandro spacerują po rzymskich ulicach. Są razem, ale nie są szczęśliwi. Anna wciąż nie pamięta, co się z nią stało, a Sandro wciąż nie może pogodzić się z jej zniknięciem.

Przygoda to film o wieleznacznym i otwartym zakończeniu. Można go interpretować na wiele sposobów. Niektórzy widzowie widzą w nim opowieść o kryzysie wartości i upadku tradycyjnych instytucji, takich jak małżeństwo i rodzina. Inni widzą w nim metaforę duchowej podróży, w której bohaterowie muszą zmierzyć się ze swoją własną egzystencją.

Film jest również znakomitym przykładem stylu filmowego Antonioniego. Charakteryzuje się on długimi ujęciami, oszczędnym dialogiem i skupieniem na psychologii postaci. Antonioni stworzył film, który jest zarówno piękny, jak i poruszający. Jest to jedno z najważniejszych dzieł kina europejskiego XX wieku.

Oto kilka kluczowych wątków i motywów, które pojawiają się w filmie:

• Zniknięcie Anny jest pretekstem do stworzenia głębokiego studium psychologicznego postaci. Wątek ten pozwala Antonioniowi na pokazanie wewnętrznych rozterek i kryzysu wartości bohaterów.
• Kryzys wartości jest jednym z najważniejszych tematów filmu. Antonioni pokazuje, jak bohaterowie, reprezentujący wygodne i dostatnie życie, zaczynają wątpić w swoje wartości i sens istnienia.
• Duchowna podróż jest kolejną interpretacją filmu. Można go zobaczyć jako metaforę duchowej podróży, w której bohaterowie muszą zmierzyć się ze swoją własną egzystencją.

Przygoda to film, który nadal jest aktualny i poruszający. Jest to dzieło