Siekierezada (1985)

Siekierezada (1985) to film psychologiczny w reżyserii Witolda Leszczyńskiego, oparty na opowiadaniu Edwarda Stachury. Główny bohater, wrażliwy poeta Janek Pradera, po rozstaniu z ukochaną Gałązką Jabłoni, opuszcza miasto i udaje się w Bieszczady, gdzie podejmuje pracę przy wyrębie lasu.

Rozstanie

Janek jest człowiekiem uduchowionym, ale jednocześnie niepewnym i nieśmiałym. Nie potrafi odnaleźć swojego miejsca w świecie. W relacji z Gałązką Jabłoni, która jest kobietą silną i niezależną, czuje się przytłoczony. Boi się, że straci swoją wolność i niezależność. Dlatego postanawia odejść.

Przyjazd do Hopli

Janek przybywa do Hopli, niewielkiej wioski w Bieszczadach. Jest to miejsce dzikie i nieujarzmione, ale jednocześnie piękne i pełne tajemnicy. Janek wynajmuje pokój u babci Oleńki, która jest ciepłą i serdeczną kobietą.

Wkrótce Janek poznaje innych robotników leśnych, którzy pracują przy wyrębie lasu. Są to ludzie zwyczajni, ale szczerzy i otwarci. Ciężka, fizyczna praca zbliża ich do siebie. Janek szybko zaprzyjaźnia się z Peresadą, Wasylukiem, Selpką i jego żoną.

Praca i zabawa

Robotnicy leśni spędzają wolny czas przy gorzałce i zimnych nóżkach. Opowiadają sobie historie i śpiewają piosenki. Janek również bierze udział w tych spotkaniach. Z czasem zaczyna się czuć jak jeden z nich.

Koszmary

Jednak Janek nie potrafi całkowicie zerwać z przeszłością. Wciąż ma koszmary, w których wraca do Gałązki Jabłoni. Boi się, że ją straci.

Bójka

Wkrótce dochodzi do nieoczekiwanej bójki między Janem a Batiukiem, jednym z robotników leśnych. Bójka jest wynikiem zazdrości Batiuka, który jest zakochany w żonie Selpki.

Powrót do Gałązki Jabłoni

Bójka powoduje, że Janek postanawia wrócić do Gałązki Jabłoni. Nie może dłużej uciekać przed swoimi uczuciami.

Koniec

Janek żegna się z przyjaciółmi z Hopli i wyrusza w drogę powrotną. W finale filmu widzimy, jak Janek i Gałązka Jabłoni siedzą przy ognisku i rozmawiają. Wygląda na to, że Janek w końcu znalazł swoje miejsce w świecie.

Analiza

Siekierezada to film o poszukiwaniu siebie i swojego miejsca w świecie. Janek Pradera jest bohaterem niejednoznacznym. Z jednej strony jest to człowiek wrażliwy i uduchowiony, z drugiej strony jest niepewny i nieśmiały. Nie potrafi odnaleźć równowagi między pragnieniem wolności a potrzebą miłości.

Film ukazuje kontrast między miejskim światem, który jest sztuczny i zniekształcony, a światem bieszczadzkiej puszczy, który jest naturalny i prawdziwy. Janek znajduje w Bieszczadach ukojenie i spokój. Jednak nie potrafi całkowicie zerwać z przeszłością. Wciąż ma koszmary, w których wraca do Gałązki Jabłoni.

Film jest pełen pięknych zdjęć bieszczadzkiej przyrody. Widoki są zachwycające i urzekające. Muzyka również jest bardzo dobra. W filmie wykorzystano tradycyjne bieszczadzkie pieśni, które nadają mu wyjątkowego klimatu.

Siekierezada to film poruszający i refleksyjny. Jest to film, który warto zobaczyć.