Love (2015)

Film „Love” z 2015 roku, w reżyserii Gaspara Noé, przenosi widzów w głąb emocjonalnej wirówki zatytułowanej życie, ukazując burzliwy romans głównych bohaterów, Murphy’ego (Karl Glusman) i Electry (Aomi Muyock). Historia rozgrywa się pod wpływem jednego telefonu od matki Elektry, który rzuca Murphy’ego w wir wspomnień o płomiennym romansie, pełnym obietnic, ekscesów i bolesnych pomyłek.

Noworoczny poranek otwiera scenę, w której Murphy odbiera telefon od matki byłej dziewczyny, Elektry. Niepokój kobiety wyczuwalny jest w tonie głosu, gdy informuje Murphy’ego, że słuch zaginął po córce, a nikt nie miał z nią kontaktu od dwóch miesięcy. To zdarzenie staje się punktem wyjścia do podróży w głąb przeszłości bohatera, a jednocześnie stanowi punkt kulminacyjny, który skupia uwagę na dramatycznych wydarzeniach, które miały miejsce w życiu pary.

Film przeskakuje w czasie, przenosząc widzów do sylwestrowej nocy, gdzie Murphy i Electra, pełni radości i aspiracji, spotykają się w malowniczym paryskim parku. Ich marzenia o karierze artystycznej tworzą tło dla namiętnego związku, który wkrótce staje się pełen narkotyków, erotycznych przygód i wzajemnych pretensji. Noé ukazuje tę miłość jako mieszankę intensywnych emocji, które rzeźbią w psychice bohaterów, pozostawiając trwałe piętno na ich życiu.

Przeplatając sceny z przeszłości z obecnymi wydarzeniami, reżyser kreuje surrealistyczną opowieść o miłości, która jest jednocześnie piękna i destrukcyjna. Murphy, pozostawiony sam w domu tego dnia, pod wpływem zażycia opium, próbuje zmierzyć się ze swoją przeszłością. W misternie skonstruowanym narracyjnie filmie, widzowie są świadkami jego zmagania się z minionym szczęściem, popełnionymi błędami i skrywanymi uczuciami. Każde ujęcie jest jak kawałek układanki, który stopniowo układa się w pełny obraz związanego z bólem i tęsknotą życia bohaterów.

Erotyzm splata się tu z melancholią, tworząc nietuzinkową opowieść o miłości i utracie. Sceny łóżkowe między Murphy’m a Elektrą są bezkompromisowo realistyczne, eksplorując fizyczność i emocje z niezwykłą uczciwością. Noé nie unika trudnych tematów, otwarcie prezentując zmysłowość, ale też ból, który rodzi się z niewłaściwych decyzji i nieodwracalnych strat.

Puste klatki i bezlitosne ujęcia pozostawiają widza z uczuciem dezorientacji, oddając atmosferę beznadziejności i samotności, która towarzyszy bohaterowi w konfrontacji ze własnymi wyborami. Język filmowy staje się tutaj narzędziem do przekazywania skomplikowanych uczuć, a wirtuozeria reżyserska Gaspara Noé pozwala na przeżycie historii na wielu poziomach emocjonalnych.

„Love” to nie tylko opowieść o romansie dwójki ludzi, ale również głęboko zakorzeniony portret ludzkiej psychiki i kondycji emocjonalnej. Poprzez odważne podejście do tematyki miłości, seksu i bólu, film ten pozostawia trwałe wrażenie i skłania do refleksji nad naturą ludzkich związków. Ostatecznie, Gaspar Noé stworzył dzieło, które nie tylko porusza, ale też prowokuje do myślenia o tym, co naprawdę znaczy być zakochanym, a jednocześnie stracić to, co najcenniejsze.