Mój Nikifor (2004)
Film
Czas trwania: 1 godz. 37 min.
Opis
Mój Nikifor (2004) to dramat biograficzny w reżyserii Krzysztofa Krauzego, opowiadający o ostatnich latach życia Epifaniusza Drowniaka, znanego jako Nikifor Krynicki, malarza-prymitywisty, który przez większość życia był pogardzany i wyśmiewany.
Akcja filmu rozgrywa się w Krynicy-Zdroju w latach 1960-1967. W 1960 roku do pracowni Mariana Włosińskiego, młodego malarza, wpada Nikifor. Włosiński jest początkowo poirytowany zachowaniem Nikifora, który jest ubogi, niechlujny i mówi bełkotliwie. Jednak z czasem Włosiński zaczyna dostrzegać w Nikiforze geniusz. Jego obrazy są pełne ekspresji, koloru i magii. Włosiński postanawia pomóc Nikiforowi, który cierpi na gruźlicę.
Przez kolejne lata Włosiński opiekuje się Nikiforem, poświęcając dla niego swoją karierę i życie rodzinne. W 1967 roku Nikifor zostaje uznany za jednego z najwybitniejszych malarzy prymitywistów na świecie. Ma swoją pierwszą wystawę w Warszawie, która okazuje się wielkim sukcesem.
Film Mój Nikifor to poruszająca opowieść o przyjaźni, poświęceniu i odkryciu geniuszu. Jest to także refleksja nad naturą sztuki i wolnością twórczą.
Oto niektóre z kluczowych wątków filmu:
- Tożsamość i akceptacja: Nikifor jest postacią marginalizowaną, która przez większość życia jest odrzucana przez społeczeństwo. Dopiero spotkanie z Włosińskim pozwala mu odnaleźć swoje miejsce w świecie i poczuć się akceptowanym.
- Przyjaźń i poświęcenie: Włosiński poświęca swoje życie dla Nikifora, mimo że wiąże się to z dużymi osobistymi kosztami. Jego postawa pokazuje, jak wielka może być moc przyjaźni.
- Twórczość i wolność: Nikifor jest artystą o niezwykłym talencie. Jego obrazy są pełne ekspresji i spontaniczności. Stanowią one przykład tego, jak sztuka może być źródłem wolności i radości.
Film został bardzo dobrze przyjęty przez krytyków i publiczność. Zdobył wiele nagród, w tym Nagrodę Orła w kategorii Najlepszy film, Najlepszy reżyser, Najlepsza główna rola kobieca (za rolę Nikifora) i Najlepsze zdjęcia.
