Nosferatu – symfonia grozy / Nosferatu, eine Symphonie des Grauens (1922)
Film
Czas trwania: 1 godz. 34 min.
Opis
Nosferatu – symfonia grozy to niemiecki film grozy z 1922 roku w reżyserii Friedricha Wilhelma Murnaua. Jest to ekranizacja powieści Drakula Brama Stokera, ale ze względu na problemy z prawami autorskimi bohaterowie i miejsca akcji zostały przemianowane.
Akcja filmu rozgrywa się w XIX wieku. Młody agent nieruchomości Thomas Hutter (Gustav von Wangenheim) otrzymuje zlecenie od swojego pracodawcy, Knocka (Alexander Granach), aby udać się do Transylwanii i podpisać umowę sprzedaży domu w Wisborgu z tajemniczym hrabią Orlokiem (Max Schreck).
Hutter nie wierzy w historie o wampirach, więc nie traktuje ostrzeżeń spotkanych po drodze ludzi poważnie. Dociera do zamku Orloka, gdzie zostaje uwięziony przez wampira.
Nosferatu jest zachwycony obrazem Ellen (Greta Schröder), żony Huttera, który nosi w medalionie. Wampir postanawia udać się do Wisborga, aby posiąść młodą kobietę.
W Wisborgu Nosferatu rozprzestrzenia zarazę, która zabija mieszkańców miasta. Ellen, będąca jedyną osobą, która może powstrzymać wampira, musi stawić mu czoła.
Film Nosferatu – symfonia grozy jest jednym z najważniejszych dzieł niemieckiego ekspresjonizmu. Wykorzystuje on charakterystyczne dla tego nurtu zabiegi, takie jak:
- ekspresyjnie oświetlone, mroczne scenografie,
- nielinearna narracja,
- subiektywne ujęcia,
- wykorzystanie symboliki.
Film zachwyca widzów swoim klimatem grozy i niesamowitym wizerunkiem Nosferatu, który uważany jest za jeden z najstraszniejszych wampirów w historii kina.
Oto bardziej szczegółowy opis filmu:
Film rozpoczyna się sceną, w której Thomas Hutter żegna się ze swoją żoną Ellen. Ellen ma złe przeczucia co do wyprawy męża, ale nie może go powstrzymać.
Hutter wyrusza w podróż do Transylwanii. Po drodze spotyka różnych ludzi, którzy ostrzegają go przed hrabią Orlokiem. Hutter nie wierzy w historie o wampirach, więc nie traktuje ostrzeżeń poważnie.
W końcu Hutter dociera do zamku Orloka. Zamek znajduje się w odludnej części Transylwanii i jest otoczony ponurą atmosferą. Hutter zostaje uwięziony przez wampira, który jest nim zafascynowany.
Nosferatu jest starym, brzydkim wampirem. Ma długie, ostre paznokcie, bladą cerę i czerwone oczy. Jest również bardzo silny i spragniony krwi.
Hutter spędza kilka dni w zamku Orloka. W tym czasie hrabia próbuje go zabić, ale Ellen, która ma widzenia o mężu, wysyła mu wiadomość. Hutterowi udaje się uciec z zamku.
Nosferatu dowiaduje się o ucieczce Huttera. Jest wściekły i postanawia udać się do Wisborga, aby posiąść Ellen.
Nosferatu przybywa do Wisborga statkiem. W mieście zaczyna się rozprzestrzeniać zaraza. Ludzie umierają w strasznych męczarniach.
Ellen wie, że tylko ona może powstrzymać Nosferatu. Postanawia stawić mu czoła.
Ellen wchodzi do pokoju, w którym przebywa Nosferatu. Wampir jest zaskoczony jej obecnością. Ellen zaczyna się modlić, a jej modlitwa ma mocną moc.
Nosferatu zostaje pokonany przez Ellen. Wampir rozpada się na proch, a zaraza znika z Wisborga.
Film kończy się sceną, w której Ellen wychodzi na balkon i patrzy na miasto. W oddali widać wschód słońca.
Nosferatu – symfonia grozy to film, który zachwyca widzów swoim klimatem grozy i niesamowitym wizerunkiem Nosferatu. Jest to jeden z najważniejszych filmów niemieckiego ekspresjonizmu i jeden z pierwszych horrorów w historii kina.
