Wenus w futrze / La Vénus à la fourrure (2013)
Film
Czas trwania: 1 godz. 36 min.
Opis
Wenus w futrze
W ciasnym, obskurnym teatrze w Paryżu trwa casting do nowej sztuki. Reżyser Thomas (Mathieu Amalric) jest wściekły. Od tygodni bezskutecznie szuka odtwórczyni głównej roli, kobiety, która ma zagrać dominatrix. Żadna z kandydatek nie potrafi sprostać jego wymaganiom.
W końcu, tuż przed końcem castingu, do teatru wbiega Vanda (Emmanuelle Seigner). Jest spóźniona, ubrana w futrzaną kurtkę i głośno rozmawia przez telefon. Wydaje się być bezczelna, niewychowana i zdesperowana.
Thomas nie chce jej nawet słuchać. Ma zamiar już zamknąć drzwi teatru, gdy Vanda nagle się odwraca i rzuca mu wyzwanie:
- Jeśli mnie nie przyjmiesz, to nigdy nie znajdziesz aktorki, która zagra tę rolę.
Thomas jest zaskoczony. Nie spodziewał się, że Vanda będzie tak pewna siebie. Po chwili wahania zgadza się, by przeczytała fragment sztuki.
Vanda zaczyna czytać i od razu widać, że jest inna niż wszystkie poprzednie kandydatki. Ma niezwykłą charyzmę i wdzięk. Jej głos jest pełen siły i determinacji.
Thomas jest pod wrażeniem. Po zakończeniu czytania oferuje Vandzie rolę. Kobieta zgadza się bez wahania.
Tak rozpoczyna się gra, w której zacierają się granice między teatralną fikcją a rzeczywistością. Thomas i Vanda zaczynają się spotykać poza teatrem. Ich relacja jest pełna napięcia i emocji.
Thomas, który zawsze uważał się za dominującego mężczyznę, stopniowo poddaje się władzy Vandy. Kobieta staje się dla niego coraz bardziej ważna.
Wanda z kolei odkrywa w Thomasie nieoczekiwanego partnera. Mężczyzna jest dla niej jednocześnie uległy i silny.
Ich relacja jest pełna kontrastów i paradoksów. Z jednej strony jest to gra erotyczna, w której każdy z partnerów próbuje zawładnąć drugim. Z drugiej strony jest to też relacja o wymiarze emocjonalnym. Thomas i Wanda zaczynają się w sobie zakochiwać.
Motywy i symbole
Film Wenus w futrze to dzieło o wielu znaczeniach. Można go interpretować jako metaforę relacji między mężczyzną a kobietą, między dominacją a uległością, między sztuką a życiem.
Jednym z najważniejszych motywów filmu jest motyw dominacji i uległości. Thomas i Wanda to dwie skrajne postacie. Thomas jest typowym macho, który lubi czuć się panem sytuacji. Wanda natomiast jest kobietą niezależną i siłą natury. Ich spotkanie to zderzenie dwóch światów.
Film można też interpretować jako metaforę sztuki. Thomas jest reżyserem, który stara się stworzyć dzieło sztuki. Wanda natomiast jest inspiracją dla niego. To ona pomaga mu odkryć nowe aspekty samego siebie.
Realizacja
Wenus w futrze to film zrealizowany z wielką maestrią. Roman Polański, który jest także autorem scenariusza, stworzył dzieło pełne napięcia i emocji.
Ogromną rolę w filmie odgrywają aktorzy. Mathieu Amalric i Emmanuelle Seigner stworzyli kreacje, które zapadają w pamięć. Amalric jest przekonujący jako mężczyzna, który staje przed wyzwaniem ulegnięcia kobiecie. Seigner natomiast jest wulkanem energii i erotyzmu.
Podsumowanie
Wenus w futrze to film, który zapada w pamięć. To dzieło pełne napięcia, emocji i symboli. To film, który warto zobaczyć.
