O-bi, o-ba: Koniec cywilizacji (1984)

O-bi, o-ba: Koniec cywilizacji to polski film fantastycznonaukowy z 1984 roku w reżyserii Piotra Szulkina. Jest to trzecia część tetralogii Szulkina, poprzedzona filmami Golem (1979) i Wojna światów – następne stulecie (1981).

Akcja filmu rozgrywa się rok po wojnie jądrowej, która zniszczyła cywilizację. W podziemnym bunkrze schroniło się ośmiuset osób, które oczekują na przybycie cudownej arki, która ma przynieść im ratunek.

Władzę w bunkrze sprawuje ekipa rządząca, która wykorzystuje nadzieję ludzi na uratowanie do utrzymania ich w ryzach. Szefem ekipy jest Soft, cyniczny i bezwzględny człowiek, który nie cofnie się przed niczym, by osiągnąć swój cel.

Wśród ocalałych jest grupa młodych ludzi, którzy nie wierzą w istnienie arki. Prowadzi ich Lodówkowy, buntownik o niepohamowanej fantazji.

Film jest metaforą zniewolenia człowieka przez system. Arkę można interpretować jako symbol nadziei, która może być wykorzystana do manipulacji ludźmi.

Film jest również zapisem stanu umysłów wielu Polaków po wydarzeniach grudnia 1981 roku. Wojna jądrowa to metafora stanu wojennego, a ucieczka do bunkra to metafora bierności i rezygnacji.

Oto bardziej szczegółowy opis filmu:

Akcja filmu rozpoczyna się rok po wojnie jądrowej. Cywilizacja została zniszczona, a światem rządzi chaos i śmierć. W podziemnym bunkrze schroniło się ośmiuset osób, które oczekują na przybycie cudownej arki, która ma przynieść im ratunek.

Władzę w bunkrze sprawuje ekipa rządząca. Szefem ekipy jest Soft, cyniczny i bezwzględny człowiek, który nie cofnie się przed niczym, by osiągnąć swój cel. Soft wykorzystuje nadzieję ludzi na uratowanie do utrzymania ich w ryzach.

Wśród ocalałych jest grupa młodych ludzi, którzy nie wierzą w istnienie arki. Prowadzi ich Lodówkowy, buntownik o niepohamowanej fantazji. Lodówkowy uważa, że ARKA to tylko propaganda, wymyślona przez ekipę rządzącą, aby utrzymać ludzi w ryzach.

Młodzi ludzie buntują się przeciwko ekipie rządzącej. Lodówkowy zamierza uciec z bunkra i sprawdzić, czy ARKA rzeczywiście istnieje.

Soft próbuje powstrzymać buntowników. Wysyła swoich ludzi, aby ich złapali. Dochodzi do walki, w której giną ludzie z obu stron.

Lódkowy ucieka z bunkra. Wyrusza w podróż do nieznanego.

Film kończy się sceną, w której Lodówkowy stoi na szczycie góry. Rozgląda się po pustkowiach i zastanawia się, co przyniesie przyszłość.

Film O-bi, o-ba: Koniec cywilizacji to dzieło o wielu znaczeniach. Można go interpretować jako metaforę zniewolenia człowieka przez system, ale także jako zapis stanu umysłów wielu Polaków po wydarzeniach grudnia 1981 roku.

Film jest zrealizowany w stylu charakterystycznym dla Piotra Szulkina. Obraz jest mroczny i duszny, a muzyka buduje atmosferę grozy i napięcia.

Film O-bi, o-ba: Koniec cywilizacji to jedno z najważniejszych dzieł polskiego kina science fiction. Jest to film przewrotny i prowokujący, który nie pozostawia widza obojętnym.

Oto kilka konkretnych przykładów zastosowania synonimów i zmiany szyku zdania w opisie filmu:

• Zamiast „po wojnie jądrowej” można napisać „rok po wojnie nuklearnej”.
• Zamiast „ocalali z wojny” można napisać „przeżyły wojnę”.
• Zamiast „oczekują na ratunek” można napisać „mają nadzieję na ocalenie”.
• Zamiast „Arka to symbol nadziei” można napisać „Arka jest symbolem nadziei”.