Wenecja (2010)

„Wenecja (2010)” to film w reżyserii Jan Jakub Kolskiego, który przenosi widzów do Polski roku 1939, gdzie jedenastoletni Marek, pełen marzeń o Wenecji, musi zmierzyć się z brutalną rzeczywistością wybuchu II wojny światowej. Zafascynowany „wodnym miastem,” które od pokoleń przyciąga jego rodzinę, chłopiec przeżywa bolesne rozczarowanie, gdy konflikt z Niemcami krzyżuje jego plany podróży.

Marek, mimo swojego młodego wieku, jest nasycony historią rodziny, gdzie Wenecja była miejscem spędzania letnich wakacji przez pradziadków, dziadków, rodziców i nawet jego starszego brata Wiktora. Oskarżony o fascynację, Marek zna nazwy placów i ulic w Wenecji na pamięć, choć nigdy nie miał okazji zobaczyć ich osobiście. Lato 1939 roku miało być spełnieniem jego marzeń, ale los rzuca go w zupełnie inne miejsce.

Historia opowiedziana w „Wenecji” to opowieść o podróży, która nigdy nie miała miejsca. Marek, zamiast ujrzeć ukochane miasto, znajduje się w Zaleszczykach nad Sanem, w willi swojej ciotki Weroniki. Chłopiec, pełen rozczarowania, próbuje jednak odbudować swoje marzenie dzięki wyobraźni. Z pomocą szalonej ciotki i przyjaciółki Frosii, zamienia zalane wodą piwnice na romantyczną namiastkę Wenecji.

Film „Wenecja” opowiada nie tylko historię utraconych marzeń, ale także o sile wyobraźni, która pozwala przekształcić rzeczywistość. Marek, mimo że fizycznie jest daleko od Wenecji, buduje ją w swoim sercu i otaczającym go środowisku. Ciotka Weronika, zafascynowana sztuką i magią, staje się mentorką chłopca w kreowaniu magicznego miejsca, które ocala jego marzenia przed brutalną rzeczywistością wojny.

Główny bohater, Marek, staje się symbolem siły ludzkiej wyobraźni w obliczu trudności. Jego pragnienie zobaczenia Wenecji staje się motywacją do stworzenia czegoś pięknego nawet w najbardziej nieprzychylnych warunkach. To także historia o niezłomnej woli, o tym, jak marzenia mogą przetrwać nawet w najtrudniejszych czasach.

„Wenecja” to nie tylko film o chłopcu marzącym o podróży do wymarzonego miasta. To także adaptacja prozy Włodzimierza Odojewskiego, jednego z wybitnych polskich pisarzy, który jest uważany za potencjalnego laureata Literackiej Nagrody Nobla. Film Kolskiego przenosi widzów do świata pełnego nostalgii, tęsknoty i siły ludzkiej wyobraźni.

Warto zaznaczyć, że „Wenecja” nie tylko opowiada o czasach wojny i utraconych marzeniach, ale również przynosi elementy magii i surrealizmu. Piwnica zalana wodą staje się nie tylko symbolem zatopionych nadziei, ale również miejscem, gdzie powstaje coś nowego i niezwykłego. Przy współpracy z Frosią, Marek przekształca surową rzeczywistość w magiczną namiastkę Wenecji.

Reżyser Jan Jakub Kolski zgrabnie balansuje między dramatem wojennym a surrealistycznym światem wyobraźni, co nadaje filmowi unikalny charakter. Kolski oddaje hołd literackiemu pierwowzorowi, jednocześnie wnosząc własną wizję do historii. Efektem tego jest film, który porusza głębokie emocje, skłaniając widza do refleksji nad siłą marzeń i zdolnością ludzkiej wyobraźni do przemiany nawet najtrudniejszych sytuacji.

Oparte na prozie Włodzimierza Odojewskiego „Wenecja” to nie tylko opowieść o utraconych marzeniach, ale także o triumfie wyobraźni nad brutalną rzeczywistością wojny. To film, który porusza serce widza, skłaniając go do zastanowienia się nad tym, jak wiele siły drzemie w ludzkiej wyobraźni, zdolnej przekształcić nawet najcięższe chwile w coś pięknego i niezwykłego.