Żandarm na emeryturze / Le gendarme en balade (1970)

Film „Żandarm na emeryturze” (oryg. „Le gendarme en balade”) to czwarta część kultowej serii filmowej, której reżyserem jest niezapomniany Jean Girault. W rolach głównych ponownie pojawił się niekwestionowany mistrz komedii, Louis de Funès, wcielający się w postać sierżanta Cruchota. Historia rozgrywa się po tym, jak brygada żandarmów z malowniczego Saint-Tropez przechodzi na wcześniejszą emeryturę, a bezczynność zaczyna ich przytłaczać.

Cruchot, zamieszkujący teraz zamożny zamek ze swoją żoną Józefą, doświadcza monotonicznej pustki codziennego życia. Ostatnie wydarzenia sprawiają, że nawet dokuczanie kamerdynerowi nie przynosi mu już takiej satysfakcji jak kiedyś. W tej chwili pojawia się dawny komendant, a wraz z nim wieść o przyjacielu z brygady, który nagle traci pamięć. To zdarzenie staje się iskrą, która roznieca żandarmów do działania.

Cruchot i jego ekipa postanawiają wziąć sprawy w swoje ręce i pomóc przyjacielowi odzyskać utracone wspomnienia. Pomysłowość żandarmów przejawia się w porwaniu chorego, aby zanurzyć go w atmosferze starych, beztroskich czasów. Zaczyna się zatem pełna humoru podróż po miejscach z przeszłości, w której towarzyszy im mnóstwo komicznych sytuacji.

Film, będący kontynuacją historii żandarmów z Saint-Tropez, pozwala widzom ponownie zanurzyć się w szalonych przygodach tej niezwykłej brygady. Wątek utraty pamięci dodaje nowego wymiaru fabule, tworząc okazję do przedstawienia postaci w nowym, nieco szalonym świetle. Humorystyczna atmosfera, charakterystyczna dla filmów z udziałem Louis de Funès, sprawia, że „Żandarm na emeryturze” to prawdziwy festiwal śmiechu.

Czwarta odsłona serii jest jednocześnie kontynuacją i pewnym odstępstwem od poprzednich części. Choć brygada żandarmów pozostaje głównym punktem fabuły, to przejście na emeryturę stawia ich w zupełnie nowej rzeczywistości. Znanym i uwielbianym postaciom towarzyszą nowe wyzwania, co sprawia, że film jest pełen niespodzianek i świeżości.

W miarę jak żandarmowie próbują przywrócić pamięć swojemu koledze, są zmuszeni do konfrontacji z własnymi wspomnieniami i zmianami, jakie zaszły w ich życiach po przejściu na emeryturę. Emeryturę, która miała być czasem spokoju i relaksu, okazuje się być dla nich zupełnie nowym wyzwaniem. Ich nietypowe metody i absurdalne sytuacje, w jakie się wplątują, z pewnością rozśmieszają widza do łez.

Dodatkową warstwą komedii w filmie jest posądzenie emerytowanych żandarmów o kontakty z nudystami. Zaczyna się prawdziwy pościg za „fałszywymi żandarmami”, co prowadzi do serii zabawnych i komicznych sytuacji. Jean Girault, utrzymując charakterystyczny dla serii ton, bawi się konwencją filmów policyjnych, przekształcając ją w absurdalną komedię.

„Żandarm na emeryturze” to film, który doskonale wpisuje się w stylistykę poprzednich części serii, dostarczając przy tym nowych, świeżych elementów. Louis de Funès w roli sierżanta Cruchota wraz z resztą ekipy udowadniają, że nawet na emeryturze potrafią dostarczyć widzom niezapomnianych chwil rozrywki. Jean Girault, będącym weteranem w reżyserii filmów komediowych, po raz kolejny udowadnia swoje mistrzostwo w tworzeniu produkcji, które bawią i pozostawiają uśmiech na twarzy widza. „Żandarm na emeryturze” to pełen humoru, pełen absurdów i pełen świetnej zabawy film, który z pewnością zalicza się do klasyki kina komediowego.