Człowiek przyszłości / Bicentennial Man (1999)

Film „Człowiek Przyszłości” w reżyserii Chrisa Columbusa przenosi nas do roku 2005, gdzie Richard Martin, grany przez Sama Neila, decyduje się na zakup androida o imieniu Andrew, w wykonaniu Robina Williamsa. Na pierwszy rzut oka to zwykły robot przeznaczony do wykonywania domowych obowiązków. Jednakże, szybko okazuje się, że Andrew to nie tylko mechaniczna maszyna, ale coś o wiele bardziej wyjątkowego.

Początkowo Andrew jawi się jako typowy robot, spełniający codzienne zadania w domu Martinów. Jednak, dzięki interwencji Richarda, który dostrzega w nim coś więcej, rozpoczyna swoją niezwykłą ewolucję. Zdolności Andrew przekraczają granice programowania, wykazując inteligentne myślenie, subtelne poczucie humoru, a nawet zdolności artystyczne. Andrew staje się nie tylko nieodzownym pomocnikiem w gospodarstwie domowym, ale także zdolnym towarzyszem dla córki państwa Martinów.

W miarę upływu czasu, przyjaźń pomiędzy Andrew a młodą dziewczynką rozwija się, stając się jednym z najważniejszych elementów fabuły. Ich relacja, pełna ciepła i delikatności, pokazuje, że sztuczna inteligencja może rozwijać się w coś, co przypomina ludzkie uczucia. Andrew określa dziewczynkę mianem „małej panienki”, co podkreśla zarówno jego opiekę, jak i ludzką stronę jego istnienia.

Richard Martin, zdając sobie sprawę z niezwykłych zdolności androida, zachęca go do rozwijania swoich talentów. To on pełni rolę mentora dla Andrew, pomagając mu odkryć świat ludzkich emocji, sztuki i kreatywności. Dzięki temu procesowi Andrew staje się nie tylko maszyną, ale istotą posiadającą wyjątkową osobowość.

Wraz z postępem fabuły, obserwujemy, jak Andrew przechodzi przez 200 lat swojego „życia”, zanosząc film w obszary filozoficzne i egzystencjalne. Jego największym pragnieniem staje się uznanie przez Zgromadzenie Światowe za istotę ludzką. To wywołuje pytania o naturę człowieczeństwa, moralność oraz etykę związane z sztuczną inteligencją.

W filmie Columbusa, Andrew, pomimo swojego początkowego bycia jedynie maszyną, pragnie być uznany za człowieka. Jego rozwój staje się metaforą procesu odkrywania tożsamości i ludzkich wartości. Chris Columbus, znany z reżyserii takich filmów jak „Pani Doubtfire” i „Kevin – sam w domu”, przekazuje publiczności niezwykłą opowieść o dążeniu do człowieczeństwa przez istotę sztucznej inteligencji.

Andrew, w wykonaniu Robina Williamsa, staje się postacią, którą trudno zaklasyfikować jedynie jako maszynę. Jego wspaniałe poczucie humoru, wrażliwość i zainteresowanie sztuką sprawiają, że widzowie zaczynają współczuć tej sztucznej istocie. W trakcie 200 lat istnienia, Andrew stara się zrozumieć, co oznacza być człowiekiem, co prowadzi go do decyzji o zwróceniu się do Zgromadzenia Światowego o uznania go za istotę ludzką.

Film „Człowiek Przyszłości” porusza nie tylko kwestie technologicznego postępu, ale również głębsze aspekty ludzkiej egzystencji. To opowieść o poszukiwaniu tożsamości, akceptacji i miłości, które nawet sztuczna inteligencja może doświadczyć. Zakończenie filmu stawia widza przed pytaniem, czy ludzkość jest gotowa zaakceptować istoty sztucznej inteligencji jako równych sobie. Czy Andrew, mimo swoich mechanicznych korzeni, może być uznany za człowieka?

W rezultacie, „Człowiek Przyszłości” to nie tylko historia o androidzie pragnącym stać się człowiekiem, ale także refleksja nad granicami sztucznej inteligencji i ludzkiej natury. Chris Columbus, poprzez swoją reżyserię, ukazuje, że istnieje coś więcej w sztucznej inteligencji niż tylko wykonanie zadań. To także potencjalny rozwój emocji, relacji międzyludzkich i pragnienie bycia traktowanym jako istota świadoma. Film stanowi niezwykłe doświadczenie, skłaniające do refleksji nad przyszłością relacji między ludźmi a sztuczną inteligencją.