Jej wysokość Afrodyta / Mighty Aphrodite (1995)

Film „Jej wysokość Afrodyta” to przejmująca historia opowiedziana przez niezrównanego Woody’ego Allena. Nowojorski dziennikarz sportowy, Lenny (Woody Allen), wraz ze swoją żoną, postanawiają adoptować dziecko. Jednak gdy okazuje się, że ich syn Max wykazuje niezwykłe zdolności intelektualne, Lenny zaczyna nurtować pytanie o tożsamość biologicznej matki chłopca.

Narracja filmu rozpoczyna się od momentu, kiedy para małżeńska podejmuje decyzję o adopcji. Lenny, znany z ironicznych komentarzy i specyficznego poczucia humoru, zgodnie zgadza się na to wyzwanie. Jednak życie zaskakuje go, gdy ich adoptowany syn Max rozwija się w nieprzeciętnie inteligentnego chłopca. Wobec tego nieoczekiwanego obrotu zdarzeń, Lenny zaczyna nurtować pytanie o tożsamość matki chłopca.

Zaryzykujemy stwierdzenie, że fabuła filmu stanowi nie tylko zwrot ku komedii, ale również przemyślane nawiązanie do greckiej tragedii. Lenny, zakorzeniony w codziennym życiu Nowego Jorku, staje się tragicznym bohaterem, próbując zrozumieć swoje własne wybory i decyzje, a także zmierzyć się z konsekwencjami poszukiwań biologicznej matki Maxa.

W miarę jak fabuła rozwija się, Lenny podejmuje się trudnego zadania odnalezienia matki swojego syna. Jego determinacja prowadzi go do spotkania z Lindą (Mira Sorvino), biologiczną matką Maxa. Tutaj Woody Allen buduje napięcie, a widzowie są świadkami nieprzewidywalnych zwrotów akcji.

Na tym etapie filmu następuje zaskoczenie, które pozostawia bohatera w kompletnym zakłopotaniu. Linda, z dala od oczekiwań Lenny’ego, jest prostytutką, a także aktorką filmów dla dorosłych. To moment, w którym komedia mieszająca się z tragikomedią nabiera nowego wymiaru. Woody Allen wykorzystuje ten zwrot do zadawania pytań o wartość moralną, akceptację i zdolność do miłości bezwarunkowej.

W filmie „Jej wysokość Afrodyta” nie brakuje też elementów społecznej satyry. Przeplatając losy bohaterów z kpinami losu, Woody Allen ukazuje nie tylko ich prywatne zmagania, ale także komentuje współczesne społeczeństwo i jego wartości. Ironia reżysera wobec codziennego życia Nowego Jorku pojawia się w dialogach, sytuacjach i postaciach, co nadaje filmowi dodatkową warstwę interpretacyjną.

Należy również podkreślić, że „Jej wysokość Afrodyta” nie ogranicza się jedynie do komicznych elementów. Woody Allen, jako twórca wszechstronny, poszerza zakres filmu, dodając do niego elementy dramatu. Zrozumienie i akceptacja matki Maxa staje się dla Lenny’ego wyzwaniem, które sprawi, że bohater przejdzie przez proces dojrzewania i przewartościowania swoich poglądów.

Nie bez znaczenia jest także fakt, że film zdobył uznanie wśród krytyków i został nominowany do Oscara w 1996 roku za scenariusz. Woody Allen, zawsze twórczy i śmiały w swoich wyborach, po raz kolejny dostarcza widzom film, który łączy w sobie głębokie przemyślenia z lekkością komedii.

Podsumowując, „Jej wysokość Afrodyta” to film, który nie tylko bawi swoją błyskotliwą komedią, ale także porusza głębokie kwestie ludzkiej egzystencji, moralności i akceptacji. Woody Allen, w swoim niepowtarzalnym stylu, stworzył dzieło, które zachwyca inteligencją, emocjonalnym bogactwem i niezapomnianymi postaciami. Film ten jest pełnym spektrum doświadczeniem kinowym, które z pewnością pozostanie w pamięci widza na długo po zakończeniu seansu.