Gołąb przysiadł na gałęzi i rozmyśla o istnieniu / En Duva satt på en gren och funderade på tillvaron (2014)

Film „Gołąb przysiadł na gałęzi i rozmyśla o istnieniu” to fascynująca podróż przez surrealistyczny świat ludzkich losów, ukazana przez pryzmat dwóch nietypowych bohaterów – Samuela i Jonathana, podróżujących jak nowocześni Don Kichot i Sancho Pansa. Reżyser Roy Andersson poprowadzi widza przez kalejdoskop sytuacji, gdzie piękno i banalność splatają się w jedną niezwykłą opowieść o człowieczeństwie, jego wielkości i kruchym istnieniu.

Historia dwóch obwoźnych handlarzy, Samuela i Jonathana, rozgrywa się jak powieść Cervantesa, gdzie bohaterowie wędrują przez pejzaże ludzkiego życia, napotykając na swej drodze niezwykłe postaci i zdarzenia. Przywołując klimat „Myśliwych na śniegu” Pietera Bruegla, film zadaje pytanie: Kim są ludzie? Czym kierują się w swoim codziennym pośpiechu i gonitwie? Z wysoka, podobnie jak ptaki z obrazu, obserwujemy ich życie, zastanawiając się nad sensami i absurdami ludzkiego istnienia.

Podróż bohaterów stanowi swoisty kalejdoskop, gdzie jedne chwile jawią się jako pełne piękna, inne jako błahe, a wszystko jest przetykane humorem i tragedią. Film Anderssona jest jak podróż w głąb ludzkiej duszy, odsłaniając warstwy istnienia, które tkwią w każdym z nas. Wielowątkowa struktura obrazu, złożona z epizodów, prowadzi widza przez różne aspekty życia, ukazując jego nieprzewidywalność i paradoksy.

Jednym z charakterystycznych elementów filmu jest jego związek z malarstwem. Inspiracja obrazem Breugla jest widoczna w tytule oraz w subtelnych odniesieniach wizualnych, tworzących atmosferę filmu. Andersson posługuje się specyficznym stylem reżyserii, który przypomina prace surrealistycznych malarzy. Każda scena jest starannie skomponowana, pełna detali i symboliki, co sprawia, że film staje się prawdziwym arcydziełem wizualnym.

Absurdalne wizje, które kulminują w różnych epizodach filmu, ukazują zarówno czarny humor, jak i głęboką tragikomię ludzkich losów. W świecie Anderssona codzienne sytuacje nabierają surrealistycznego wymiaru, a bohaterowie stają się karykaturami samych siebie, rzucając światło na absurdy ludzkiego istnienia. Dialogi są pełne sarkazmu i ironii, tworząc atmosferę groteskowej refleksji nad rzeczywistością.

Film Anderssona to nie tylko podróż przez ludzkie losy, ale również głęboka medytacja nad istnieniem. W miarę jak bohaterowie przemierzają pejzaże codziennego życia, widz jest zmuszony zastanowić się nad własnymi priorytetami, wartościami i sposobem postrzegania świata. Pytania o sens życia, miłość, śmierć i ludzką egzystencję przewijają się przez film, pozostawiając widza z refleksyjnymi myślami.

„Gołąb przysiadł na gałęzi i rozmyśla o istnieniu” to arcydzieło, które nie tylko wciąga widza w surrealistyczną podróż, ale również skłania do głębokiej refleksji nad własnym życiem i kondycją ludzkości. Roy Andersson stworzył film, który jest jednocześnie pełen humoru, absurdu i tragedii, a także piękna ukrytego w zwykłych chwilach życia. To niezapomniane doświadczenie kinowe, które zostawia ślad w duszy i skłania do kontemplacji nad tajemnicą istnienia.