Cosmopolis (2012)

„Cosmopolis” (2012) to filmowe dzieło w reżyserii Davida Cronenberga, będące adaptacją powieści Dona DeLillo. Opowiada historię intensywnych 24 godzin z życia młodego multimilionera, który przemierza ulice Nowego Jorku w swojej ekskluzywnej limuzynie.

W blasku neonów i migotaniu świateł ulicznych rozgrywa się podróż ekskluzywną limuzyną po ulicach Nowego Jorku. Centralną postacią jest Eric Parker, 28-letni magnat finansowy, nazywany „złotym dzieckiem” Wall Street oraz niekwestionowanym królem światowej finansjery. Podczas przejazdu przez gęsto zaludnione ulice Manhattanu, Eric nagle zauważa tablicę z dynamicznie zmieniającymi się kursami walut. Cyfry gwałtownie rosną, a to jednoznacznie sygnalizuje, że jego finansowe imperium może być na krawędzi załamania. Atmosfera na ulicach staje się gęsta, pełna napięcia. Ericowi przedstawia się 24 godziny, które staną się najdziwniejszymi w jego życiu, gdy w miarę upływu czasu zaczyna zdawać sobie sprawę, że jego życie może być zagrożone.

W świecie stworzonym przez Davida Cronenberga, wielkiego wizjonera kina, „Cosmopolis” to ekranizacja kultowej powieści Dona DeLillo, jednego z najważniejszych współczesnych pisarzy. W głównej roli młodego miliardera zobaczymy Roberta Pattinsona, który odmienia swój dotychczasowy wizerunek. Akcja filmu toczy się w niedalekiej przyszłości, gdzie pozornie wszystko wygląda podobnie, ale życie staje się szybsze, bardziej szalone, a fortuny są zarówno większe, jak i bardziej kruche. Emocje są intensywniejsze, lecz jednocześnie bardziej nietrwałe, a seks staje się potężny, ale jednocześnie niebezpieczny.

W miarę rozwoju fabuły stajemy się świadkami podróży Erica Parkera przez miasto ogarnięte chaosem, będącej nie tylko fizycznym przemieszczaniem się, lecz także podróżą w głąb jego własnej egzystencji. Wnętrze pancernej limuzyny staje się areną, w której Eric doświadcza świata, z jakim dotąd nie zetknął się twarzą w twarz. Cronenberg zręcznie konstruuje atmosferę niepewności i zagrożenia, wplecioną w surrealistyczną tkankę miejskiego krajobrazu.

Film ukazuje Ericka Packera jako 28-letniego geniusza giełdowego, bezwzględnego manipulatora, który opuszcza swój superluksusowy apartament na Manhattanie, by skonfrontować się z rzeczywistością. Jego życie, do tej pory uporządkowane i pozbawione emocji, zostaje poddane próbie, gdy zaczyna zdawać sobie sprawę, że świat, w którym żyje, może być na skraju przemiany, a on sam może być celem niebezpieczeństwa.

„Cosmopolis” to nie tylko podróż fizyczna, ale także psychologiczna. W miarę jak Eric przemierza miasto, elementy układanki zaczynają się łączyć, tworząc niepokojącą całość. To podróż w głąb mrocznych zakamarków ludzkiej duszy, gdzie ktoś czyha na życie głównego bohatera. Cronenberg doskonale balansuje między realizmem a surrealistyczną wizją przyszłości, tworząc film, który prowokuje do refleksji nad naturą współczesnego społeczeństwa i jednostki w nim funkcjonującej.

Wizualna strona „Cosmopolis” emanuje estetyką futurystyczną, gdzie zimne i metaliczne barwy kontrastują z gorącym pulsem życia ulic Nowego Jorku. Sceneria miejska staje się niemal postacią sama w sobie, przekształcając się w labirynt, w którym Eric musi odnaleźć sens swojego istnienia. Cronenberg wykorzystuje środki filmowe, by oddać atmosferę zagubienia i niepewności, tworząc równocześnie hipnotyzującą opowieść.

Robert Pattinson, w roli głównej postaci, prezentuje swoje aktorskie umiejętności w zupełnie nowym świetle. Jego Eric Parker to nie tylko chłodny biznesmen, lecz kompleksowy bohater, który pod wpływem wydarzeń zaczyna odkrywać własną ludzką naturę. Pattinson przekonująco ukazuje psychologiczną ewolucję postaci, zaskakując widza swoją głębokością i subtelnością.

„Cosmopolis” to film, który stawia pytania o naturę ludzkiej egzystencji, społeczeństwa i cenę, jaką płacimy za nieustanny pęd ku przyszłości. Cronenberg, w swojej charakterystycznej manierze, przenosi widza w świat pełen sprzeczności, gdzie szybkość życia kontrastuje z kruchotem fortun, a emocje splatają się z nietrwałością. To podróż, która nie tylko zachwyca wizualnie, ale również prowokuje do refleksji nad kondycją człowieka w erze nieustannych zmian.