Nienasyceni / A Bigger Splash (2015)
Film
Czas trwania: 2 godz.
Opis
Luca Guadagnino przenosi widzów na słoneczną Sycylię w swoim filmie „Nienasyceni” z 2015 roku. Głównymi bohaterami są Marianne Lane, legendarne wokalistka rockowa, i jej partner Paul. Para postanawia uciec od zgiełku show biznesu, pragnąc znaleźć spokój na urokliwej, odległej wyspie.
Marianne Lane, w którą wciela się utalentowana Tilda Swinton, jest ikoną muzyczną, ale i człowiekiem pragnącym prywatności. Wraz z Paulem, zagraniem przez Mattha Schoenaertsa, wybiera odosobniony zakątek, gdzie mogą odpocząć od mediów i natrętnych spojrzeń światowej opinii publicznej. Ich sielankowe wakacje nabierają jednak zupełnie nowego obrotu, gdy na scenę wkracza były partner Marianne, ekscentryczny Harry, grany przez Ralpha Fiennes, w towarzystwie swojej uwodzicielskiej córki Penelope, zagranej przez Dakotę Johnson.
To spotkanie z dawno niewidzianymi znajomymi stawia pod znakiem zapytania spokój i harmonię życia pary. Wśród idyllicznych pejzaży włoskiej wyspy, rozkwita napięcie nasilające się pod wpływem wzajemnych relacji, pragnień i tajemnic. W filmie „Nienasyceni” Guadagnino mistrzowsko kieruje uwagę widza na subtelne niuanse i ukryte pragnienia postaci.
Ralph Fiennes w roli Harry’ego wplata w fabułę szczyptę szaleństwa i nonszalancji. Jego postać, pełna ekstrawagancji i uroku, wchodzi na scenę jak wicher, zakłócając spokój wysepki. Dakota Johnson, jako zmysłowa Penelope, dodaje do tego mieszankę tajemniczości i uwodzenia, co sprawia, że atmosfera staje się jeszcze bardziej gęsta.
Pełna subtelności reżyseria Guadagnino oddaje ducha włoskiego lata, ukazując zarówno malownicze plenery, jak i gwałtowne emocje towarzyszące bohaterom. Kamera uchwyca nie tylko urodę krajobrazów, lecz także subtelności związane z relacjami między postaciami. Ścieżka dźwiękowa, będąca istotnym elementem filmu, nadaje mu niepowtarzalny rytm, dodając głębi i intensywności emocjom bohaterów.
„Nienasyceni” to film o ukrytych pragnieniach, konfliktach emocjonalnych i trudnościach w utrzymaniu prywatności w świecie zdominowanym przez medialne spojrzenie. Guadagnino zręcznie balansuje między tematyką dramatyczną a momentami pełnymi ironii, tworząc obraz, który przyciąga i zaskakuje. Ostatecznie, film ukazuje, że nie zawsze można zwyciężyć wewnętrzne demony i ukryte pragnienia, zwłaszcza gdy zderzają się z rzeczywistością.
