Rashomon / Rashômon (1950)

Film

Czas trwania: 1 godz. 28 min.

Opis

„Rashomon” to film z 1950 roku, wyreżyserowany przez japońskiego mistrza kina, Akirę Kurosawę. To arcydzieło, które wpisało się głęboko w historię kina, przynosząc nowatorski sposób narracji i tematykę związana z relatywizmem prawdy.

Akcja filmu rozgrywa się w średniowiecznej Japonii, a centralnym punktem jest brutalne zajście w lesie, gdzie samuraj zostaje zabity, a jego żona zgwałcona przez bandytę. To zdarzenie staje się punktem wyjścia dla opowiedzenia historii z czterech różnych perspektyw.

Witamy w świecie skonfliktowanym, gdzie obiektywna prawda zdaje się być nieuchwytna. Pod bramą Rashōmon, z ruinami świadczącymi o przeszłości, grupa podróżnych spotyka się w ulewny dzień, aby dzielić się swoimi wersjami wydarzeń. Drwal, samuraj, zgwałcona kobieta i bandyta – każdy z nich przedstawia własną opowieść, zaskakująco różniącą się od pozostałych.

Toshirô Mifune wciela się w postać bandyty Tajômaru, postaci pełnej złożoności i sprzeczności. Jego wersja wydarzeń, w której akcentuje się jego męstwo i zuchwałość, staje w opozycji do opowieści samuraja, który przedstawia siebie jako ofiarę i honorowego mężczyznę. Przeplatają się także perspektywy zgwałconej kobiety i drwala, który jako naocznego świadka wydarzeń zdaje się być jedyną obiektywną postacią.

Kurosawa używa nie tylko narracyjnej innowacji, ale również świetlnej i wizualnej, by oddać psychologiczną zawiłość sytuacji. Kamera, umieszczona w różnych punktach widzenia, eksploruje subiektywizm każdej opowieści, podkreślając tym samym relatywizm prawdy. Deszcz, który pada w tle, dodaje dramaturgii, ukazując trudność w rozróżnieniu między tym, co prawdziwe, a co fałszywe.

„Rashomon” nie tylko zadaje fundamentalne pytania dotyczące natury prawdy i subiektywizmu, ale także eksploruje ludzkie motywacje i moralne dylematy. Film ten, choć osadzony w specyficznych realiach kulturowych, porusza uniwersalne tematy, co sprawia, że pozostaje aktualny i inspirujący przez dziesięciolecia.

Podsumowując, „Rashomon” to nie tylko klasyczna japońska opowieść, ale również arcydzieło światowego kina. Kurosawa, z pomocą genialnych aktorów, stworzył film, który na zawsze zmienił oblicze narracji filmowej, pozostawiając widza z trwałym wrażeniem i refleksją.

Baner VoD Strefa

Oglądaj online:

Baner Torrentos
reżyseria Akira Kurosawa
scenariusz Akira Kurosawa, Shinobu Hashimoto
gatunek Dramat
produkcja Japonia
premiera 25 sierpnia 1950 (Światowa)
na podstawie Ryûnosuke Akutagawa (opowiadanie)
studio Daiei Motion Picture Company
tytuł oryg. Rashômon
inne tytuły Rashomon Wielka Brytania Rashomon USA In the Woods Rasho-Mon

Rashōmon (1950) to japoński film fabularny w reżyserii Akiry Kurosawy, oparty na dwóch nowelach Ryūnosuke Akutagawy: Rashōmon i W gaju. Film opowiada o napadzie na samuraja i jego żonę, dokonanym przez rozbójnika Tajōmaru.

Akcja filmu rozgrywa się w średniowiecznej Japonii. W lesie pod bramą Rashōmon znajduje się grupa ludzi: strażnik (Takashi Shimura), wędrowiec (Minoru Chiaki), mnich (Kichijiro Ueda) i grabarz (Daisuke Katō). Pod bramą zostaje znalezione ciało samuraja, a obok niego stoi jego żona, która jest w stanie szoku.

Grupa ludzi postanawia przesłuchać świadków, aby ustalić, co się wydarzyło. Pierwszym świadkiem jest drwal (Takashi Shimura), który był naocznym świadkiem napadu. Opowiada, że widział, jak Tajōmaru zamordował samuraja i zgwałcił jego żonę.

Następnie przesłuchiwany jest Tajōmaru (Toshiro Mifune). Bandyta opowiada, że samuraj był tchórzem, który nie chciał walczyć, a jego żona była żądna seksu. Tajōmaru twierdzi, że zastrzelił samuraja w samoobronie, a potem zgwałcił jego żonę, ponieważ ona tego chciała.

Trzecią osobą, którą przesłuchiwani są, jest sama żona samuraja (Machiko Kyō). Kobieta opowiada, że samuraj był okrutnym i despotycznym mężem, który ją bił. W dniu napadu samuraj chciał ją zabić, a Tajōmaru ją uratował. Kobieta twierdzi, że zakochała się w bandycie i zgodziła się na gwałt.

Ostatnim świadkiem jest duch samuraja (Isao Numata). Duch opowiada, że żona go zdradziła z Tajōmaru, a on popełnił samobójstwo.

Film kończy się tym, że ludzie nie są w stanie ustalić, co się naprawdę wydarzyło. Każdy z świadków przedstawia inną wersję wydarzeń, która jest zgodna z jego własnymi interesami i przekonaniami.

Rashōmon to film o tym, jak subiektywne jest ludzkie postrzeganie rzeczywistości. Każdy z nas widzi świat przez pryzmat swoich własnych doświadczeń i przekonań. To, co dla jednej osoby jest prawdą, dla innej może być kłamstwem.

Film jest również refleksją nad naturą ludzką. Kurosawa pokazuje, że człowiek jest istotą zdolną do wielkich zbrodni, ale też do wielkich poświęceń.

Rashōmon to jeden z najważniejszych filmów w historii kina. Film został doceniony przez krytyków i widzów na całym świecie. Zdobył Złotego Lwa na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji w 1951 roku, a także Oscara za najlepszy film obcojęzyczny w 1952 roku.

Analiza techniczna

Rashōmon to film, który charakteryzuje się doskonałą realizacją techniczną. Kurosawa wykorzystał w nim wiele innowacyjnych zabiegów, które stały się później standardem w kinie.

Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów filmu jest jego konstrukcja. Film składa się z czterech części, w których przedstawiane są relacje czterech świadków. Ta konstrukcja pozwala widzowi na samodzielne wyciągnięcie wniosków na temat tego, co się wydarzyło.

Kurosawa wykorzystał również w filmie wiele efektów wizualnych, które podkreślają jego atmosferę. Ważną rolę odgrywają w tym przypadku zdjęcia Kazuo Miyagawy. Miyagawa wykorzystał w filmie kontrastowe światło i cienie, aby stworzyć mroczny i tajemniczy klimat.

Rashōmon to film, który jest nadal aktualny i poruszający. Film porusza ważne tematy, takie jak natura ludzka, prawda i fałsz.

Aktor Postać
Tajômaru
Masako
Takehiro
Drwal
Kapłan
Chudopachołek
Medium
Policjant

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *