Persona (1966)

Film

Czas trwania: 1 godz. 25 min.

Opis

Persona (1966) to jeden z najsłynniejszych filmów Ingmara Bergmana, który porusza tematy tożsamości, komunikacji i relacji międzyludzkich. Film rozpoczyna się od momentu, w którym aktorka Elisabeth Vogler (Liv Ullmann) nagle zaniemówia podczas odgrywania roli Elektry w teatrze. Badania wykazują, że nie ma żadnych medycznych przyczyn jej milczenia, a kobieta zdecydowała się na to z własnego wyboru.

Elisabeth zostaje wysłana do domuku letniskowego na odludnej wyspie, gdzie ma przebywać pod opieką pielęgniarki Almy (Bibi Andersson). Alma jest młodą, pełną życia kobietą, która podziwia Elisabeth. Stara się nawiązać z nią kontakt, ale ta uparcie milczy.

Z czasem Alma zaczyna opowiadać Elisabeth o swoim życiu. Opowiada o swoim dzieciństwie, małżeństwie, ciąży i poronieniu. O swoich pragnieniach, marzeniach i lękach. Jej monologi są szczere i intymne.

Elisabeth słucha uważnie Almy. Nie odpowiada, ale jej obecność wydaje się mieć na nią terapeutyczny wpływ. Kobieta zaczyna się stopniowo otwierać.

W pewnym momencie Alma zaczyna się bać, że Elisabeth ją zawładnie. Kobieta zaczyna identyfikować się z pacjentką. Zdaje sobie sprawę, że jej własne życie nie jest takie idealne, jakby chciała, że jest pełne lęków i niepewności.

Persona to film o złożonych relacjach międzyludzkich. Bergman pokazuje, jak łatwo można stracić poczucie własnej tożsamości i jak łatwo można zostać podporządkowanym drugiej osobie. Film jest również refleksją nad naturą sztuki i jej wpływem na ludzką psychikę.

Oto kilka dodatkowych uwag na temat filmu:

  • Film jest podzielony na dwie części. Pierwsza część skupia się na relacji między Elisabeth a Almą. Druga część jest bardziej abstrakcyjna i skupia się na temacie tożsamości.
  • Film jest utrzymany w minimalistycznym stylu. Bergman wykorzystuje długie ujęcia i ograniczoną liczbę dialogów, aby stworzyć nastrój tajemniczości i niepewności.
  • Film był kręcony w Szwecji. Bergman wykorzystał naturalne krajobrazy, aby stworzyć atmosferę izolacji i odosobnienia.

Persona to film, który można interpretować na wiele sposobów. Jest to dzieło, które zmusza widza do refleksji nad własnym życiem i relacjami z innymi.

Baner VoD Strefa

Oglądaj online:

Baner Torrentos
reżyseria Ingmar Bergman
scenariusz Ingmar Bergman
gatunek Dramat, Psychologiczny
produkcja Szwecja
premiera (Wznowienie w polskich kinach) 18 października 1966 (Światowa) 17 listopada 2006 (Polska premiera kinowa)
na podstawie Ingmar Bergman (materiały do scenariusza, historia)
dystrybucja Gutek Film
studio Svensk Filmindustri (SF)
tytuł oryg. Persona
inne tytuły Persona USA Persona Wielka Brytania Persona Australia

Persona (1966) to jeden z najważniejszych filmów w dorobku Ingmara Bergmana, który porusza uniwersalne tematy egzystencjalne, takie jak tożsamość, komunikacja i relacje międzyludzkie. Film opowiada o dwóch kobietach, aktorce Elisabeth Vogler (Liv Ullmann) i pielęgniarce Almie (Bibi Andersson), które spędzają wspólnie kilka tygodni w odosobnionym domu nad morzem.

Elisabeth Vogler to sławna aktorka, która nagle przestaje mówić podczas spektaklu teatralnego. Badania medyczne nie wykazują żadnych objawów somatycznych, które mogłyby być przyczyną jej milczenia. Wydaje się, że Elisabeth zamilkła z własnej woli, jako wyraz swojej bezradności wobec rzeczywistości.

Alma to młoda pielęgniarka, która została przydzielona do opieki nad Elisabeth. Na początku jest ona pełna podziwu dla swojej pacjentki, uważając jej milczenie za przejaw niezwykłej duchowości. Z czasem jednak Alma zaczyna rozumieć, że milczenie Elisabeth jest wyrazem jej cierpienia i samotności.

Wraz z upływem czasu między kobietami zaczyna rodzić się silna więź. Alma opowiada Elisabeth o swoim życiu, o swoich marzeniach i pragnieniach. Elisabeth wsłuchuje się w jej opowieści, ale sama nie mówi ani słowa.

W filmie Bergmana można dostrzec wiele symbolicznych znaczeń. Elisabeth Vogler może być postrzegana jako alter ego Almy. Obie kobiety są samotne i zagubione w świecie. Obie doświadczają trudności w komunikacji z innymi.

Milczenie Elisabeth może być interpretowane na wiele sposobów. Może być wyrazem jej rozpaczy, buntu, lub próbą odnalezienia siebie.

Film Bergmana jest dziełem głęboko poruszającym i intrygującym. To film, który pozostawia widza z wieloma pytaniami i refleksjami.

Oto kilka dodatkowych szczegółów, które można uwzględnić w opisie filmu:

  • Film rozpoczyna się od sceny, w której Elisabeth Vogler zaniemawia podczas spektaklu teatralnego. Jest to scena niezwykle sugestywna, która wprowadza widza w nastrój tajemniczości i niepewności.
  • W filmie występują dwie sceny, w których Elisabeth Vogler mówi. Pierwsza scena ma miejsce na początku filmu, kiedy Elisabeth wita Almę. Druga scena ma miejsce pod koniec filmu, kiedy Elisabeth wypowiada jedno słowo: "tak".
  • Film kończy się sceną, w której Alma i Elisabeth żegnają się. Alma jest załamana, że nie udało jej się pomóc Elisabeth.

Film "Persona" jest dziełem wybitnym, które zasługuje na to, żeby być obejrzane przez każdego fana kina.

Aktor Postać
Pielęgniarka Alma
Elisabet Vogler
Dyrektorka szpitala
Pan Vogler, mąż Elisabet
Syn Elisabet

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *