Baczyński (2013)

„Baczyński” (2013) to filmowa podróż przez życie i twórczość legendarnego poety Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, przedstawiająca zarówno jego osobistą drogę, jak i bezsens wojny, z którą się zetknął. Reżyser Kordian Piwowarski nie tylko rysuje portret artysty, lecz również ukazuje uniwersalność sztuki, która przekracza granice czasu i staje się nieśmiertelną opowieścią.

Opowieść o Baczyńskim jest wielowarstwowa. Z jednej strony ukazuje życie poety, jego percepcję świata i nieuniknioną potrzebę wystawiania się na próbę życia, by odnaleźć spełnienie w tworzeniu. Z drugiej strony film dotyka tematu bezsensu wojny, ukazując go jako zjawisko ponadczasowe, które wpływa na losy jednostek, takich jak Baczyński, jak i całych społeczności. Twórczość artystyczna, zgodnie z przekazem filmu, pozostaje nieśmiertelną, pomimo upływu czasu.

Podróż przez życie Baczyńskiego jest zamknięta współczesnym wydarzeniem – slamem poetyckim zorganizowanym w 2011 roku z okazji dziewięćdziesiątej rocznicy urodzin poety. To wydarzenie stanowi swoistą klamrę, łączącą przeszłość z teraźniejszością i pokazującą, jak twórczość Baczyńskiego nadal inspiruje i dotyka kolejne pokolenia.

Narrację filmu kształtują nie tylko sceny z życia poety, ale również jego wiersze, wypowiedzi świadków wydarzeń sprzed lat i opinie młodych ludzi, fascynujących się jego twórczością. Film nieustannie balansuje między gatunkami, wprowadzając widza w świat poetycko-biograficznego doświadczenia, które nie poddaje się łatwym klasyfikacjom.

Jednym z głównych pytań, jakie stawia „Baczyński”, dotyczy samej istoty poety. Jakim był człowiekiem Baczyński? Ile w jego życiu znaczyła miłość, wyobcowanie, wojna i okupacja? Co go inspirowało i jakie wydarzenia wpłynęły na kształtowanie się jego twórczości? Reżyser Kordian Piwowarski podejmuje wyzwanie, szukając odpowiedzi na te pytania, a efektem jest film, który nieuchronnie pozostawia widza z refleksjami na temat życia, miłości, sztuki i kondycji ludzkiej.

Mateusz Kościukiewicz w roli Baczyńskiego oraz Katarzyna Zawadzka ukazują subtelnie i głęboko emocjonalnie postaci, przynosząc widzom zbliżenie do skomplikowanego życia i myśli poety. Przy tym film nie ogranicza się jedynie do biograficznej dokładności, ale stara się uchwycić ducha poezji, który napotyka nieśmiertelność w sztuce.

„Baczyński” staje się więc nie tylko opowieścią o życiu wielkiego poety, ale również refleksją nad kondycją ludzką, sztuką i historią, które razem tworzą niepowtarzalny obraz tego, co oznacza być artystą i człowiekiem w świecie naznaczonym wojną i nieuchronnym przemijaniem. Film, podobnie jak poezja Baczyńskiego, jest wieloznaczny, zagadkowy i pozostawiający pole do indywidualnych interpretacji, wplatając się w ponadczasowy kanon dzieł sztuki.